İlk sayımızda sezon yeni başlamıştı. Ciceğenler tutulmuş tentalar hazırdı. Şimdi ise sezon bitti ve hüznü ve anıları kaldı elimize.
Belki yine günde 1-2 tane geçit oluyordur yazıyı yazdığımız Kasım ayının bu son günlerinde ama o kadar için de artık tenhaya çıkılmaz. Soğuk geldi ve göç bitti artık bizim için. Atmacalar sıcak güney ülkelerine göçünü bitirdi sayılır. Üzülmeye gerek yok tabii şunun şurasında yeni sezona ne kaldı? 8 ay.
Sosyal medyanın bu haliyle artık atmacacılar da anında herşeyi paylaşıyorlar, herkes birbirinden anında haberdar oluyor. Hatta öyle ki birbirlerini anında arayıp ya da sayfada yazıp geçit durumu hakkında anlık bilgi alabiliyor. Bu da bu güzel kültürün tanıtımı ve gelecek nesillere aktarımı konusunda çok etkili bir iletişim ağı kurulmasına etki ediyor. Atmaca yakalama anlarının fotoğrafları paylaşılırken yakın zamanlarda, artık HD kalitesinde videolar paylaılıyor. Bu güzel kültürün sevdalıları olarak da defalarca izleyip içimizdeki heyecanı katlıyoruz hep birlikte. Yaygın iletişim ağının getirdiği güzelliklerden biri de insanların birbiriyle tanışması ve dostlukların kurulması oluyor. Kutuplaşmanın hat safhada olduğu bu günlerde bu gibi dostluklara olan ihtiyacımız sorgulanamaz seviyede.
Artık bu güzel kültürü bu iletişim çağının da nimetleri sayesinde güzel bir FESTİVAl haline dönüştürmeliyiz. Milli Parklar ve derneklerin bu konuda öncülük etmeleri gerektiği kadar yerel yönetimler ve kamunun da bu girişimi desteklemeleri gerekir. Büyük bir kültür, büyük bir gelenek olan Atmacacılık festival havasına bürünmeli artık.
Bahsettiğimiz iletişim ve teknoloji araçlarının bize sunduğu güzelliklerin eseri olarak da bu fotoğrafı sizlerle paylaşmak istedik. Fotoğraf aslında tam olarak fotoğraf sayılmaz, çekilen bir videonun bir karesi alınmış fakat o kadar güzel bir an ki bu paylaşmamak geleceğe saygısızlık olurdu. Fotoğrafı çeken ya da videoyu çekip fotoğrafı oradan çıkaran Arhavili atmaca sevdalısı Serkan Atabay kardeşimiz.
Bilmeyenler için söyleyelim atmacanın kuşa geldiği ve ağa takılıp artık ağın en son gerilme yerine kadar geldiği anın karesi. Yani artık bu kareden sonra atmaca ağa takılmış ve yapacak bir şeyi yok. Atmacanın yüz ifadesindeki olayın gerginliğini ve Serkan Bey’in sevincinin büyüklüğünü fotoğraftan okumamak elde değil.
Görünüşe göre tüylek (Doğada yıllanmış atmaca. Tutulan atmacalar içinde sadece o yıl doğanlar beslenir. Tüylekler yani doğada yıllanan atmacalar beslenmez. Çünkü o yıl doğanlar yavru olduğu için alışması çok daha kolay olur.) ama yakalamadan tüylek olduğunu anlamak zor olduğundan Serkan Bey’in sevinci ve heyecanında herhangi bir eksilme yok.
Yazının sonuna gelirken ilgili makamlara ve mercilere Festival dışında bir de kuş hastanesi için çağrıda bulunmayı uygun buldum. Bu insanların atalarının kültürü ve kesinlikle devam etmeli. Fakat beslenen atmacalardan çok azı yaşamını devam ettirebiliyor. Atmacaların bakımı ve tedavisi için bir merkez olsaydı bu kayıpların önüne de geçilebilirdi elbet.
Üzülmeyin 8 ay kaldı deyip moral vererek sizlere şimdilik veda ediyoruz. Sağlıcakla kalın. Atmacalarınız sağlıklı olsun. Tüyleri kadar ömürleri olsun.
